Επιστολές ...

Ξεκινήσαμε ένα κόσμο δικό μας , αδιάβατο από τους άλλους , φτιαγμένο από αγάπη , μουσική , χαρά , σιωπή ...
Γιατί δεν βρίσκεις το κουράγιο να μου πείς πως τον αρνιέσαι ? πως μας αρνιέσαι?
Η ευτυχία μας τελικά είναι ψευδαίσθηση , αυταπάτη ... είσαι η τελευταία μου αυταπάτη ... η τελευταία μου επανάσταση ?
Μετά από εσένα μπορώ να ζήσω , να δουλέψω ή και να πετύχω ... μπορεί όμως και να μην μπορέσω να ξαναγαπήσω ...
Η αγάπη είναι δύναμη !
Οι τολμηροί τη διακηρύσσουν , καίγονται , τρελλαίνονται , υποφέρουν μέσα της ... τη φωνάζουν , την απλώνουν στόν ήλιο , την αφήνουν να σκεπάσει τη γύμνια τους , ζουν μ'αυτήν , ζουν  γι'αυτήν ...
Χωρίς τύψεις και ντροπή και υποχώρηση ...
Οι αδύναμοι την κρύβουν ή κρύβονται πίσω της ... τους γεμίζει φόβο , τύψεις , ενοχές , άγχη , προβλήματα ... σπαταλάνε την αλήθεια της σε ψευτοεγωισμούς ...
Τελικά η αγάπη μου για σένα δεν είναι προτροπή αλλά μια πάγια απόλυτη κατάσταση που αφορά  - τι κρίμα - μόνο εμένα !
Πάντα σου έδειχνα απλόχειρα την αγάπη μου , με απόλυτη εμπιστοσύνη , χωρίς τον παραμικρό δισταγμό , γιατί πίστευα και πιστέυω πως η αγάπη διαλύει όλους τους φραγμούς , περνάει μέσα από ολα τα συρματοπλέγματα ...
Νοιώθω πια ότι δεν ζω και δεν αισθάνομαι όπως οι άλλοι άνθρωποι ...
θα πεθάνω όμως όπως πεθαίνουν ...